Schaarsbergen - Otterlo
We hebben er echt naar uitgezien om het pad te gaan lopen. Vandaag was het zover en we hebben het wel getroffen met dit weer. Een heerlijk zonnetje en toch ook zo warm dat 's middags de jassen uit konden. We zouden Schaarsbergen - Otterlo lopen, een hele dag door het park de Hoge Veluwe. Voor ons doen konden we pas laat van start omdat het park pas om 9 uur open gaat. Het is nog frisjes en we zien dat terugkomen in de natuur. Bedauwde spinnenwebben, mistnevel en berijpte heide. Toch is het zonnetje al duidelijk aanwezig. Lange schaduwen gaan met ons mee. We lopen achter de Reinouthoeve langs. Oorspronkelijks een Duitse hangar die in 1940 gebouwd werd. Uit tactische overwegingen kreeg hij het uiterlijk van een boerderij. De natuur laat de tekenen van de herfst zien. De kleuren van het blad en paddenstoelen, laag bij de grond of hoog in een boom.
We lopen door een afwisselend gebied en steken dan het Deelense veld over. Een gebied met veel water. De bodem heeft hier een ondoordringbare laag in de bodem. Deze watertjes waren van groot belang. Drinkwater voor de schaapskudden die hier liepen. We merken het aan de grote plassen die het pad volledig versperden. De sporen in het pad veranderen in miniatuurriviertjes, het water loopt in grillige vormen naar het lager gelegen punt. De Deelense was ligt direct aan het pad. Hier werden de schapen voor het scheren gewassen.
Na dit gebied komen we weer in een bosachtig deel. We hopen, tegen beter weten in, nog wat wild tegen te komen. Tegelijk weten we ook wel dat die dieren ons gepraat van kilometers ver al horen, bovendien lopen we hier op het verkeerde moment van de dag. De sporen die we tegenkomen geven aan dat ze hier wel degelijk langs komen. Het enige "wild" wat we tegenkomen is een Hazelworm die een veiliger heenkomen zoekt. Een dunne, pootloze, hagedis met een stompe staartpunt.
Na enige tijd komen we bij het Jachtslot Sint Hubertus aan. Het bouwwerk dat door Berlage ontworpen is heeft de vormen van een gewei. Aan de grote vijver zitten mensen te genieten van het heerlijke najaarzonnetje. Als we om de grote vijver heen zijn krijgen we een stuk vlonderpad over een nat deel. De bossen waar we komen kenmerken zich door stuwwallen. We lopen over de ruggen heen en worden een aantal keren verrast door het uitzicht over het Otterlose Zand.
Als we bij het Kröller-Müller museum komen laten we ons verleiden voor iets koels en gaan verder. We nemen de omleiding die in de bronsttijd gebruikt wordt en lopen door de bosstrook langs de weg naar de uitgang van het park.
