Otterlo - Arnhem
De buienrader is heilig! Volgens de heren kan ik mijn app op de telefoon beter meteen maar weggooien. Zo van acht tot drie geeft hij 90% kans op regen en daarna wordt het steeds iets beter. Nee, hoor die app . . . . We gaan vandaag van Otterlo naar Arnhem lopen. Nee hoor, als we er zijn dan is de regen zo over. Volgens de buienradar is de bui omstreeks half 10 over. We rijden onverstoord door en brengen de eerste auto naar het eindpunt, dan door naar Otterlo. Onder de klep van de auto drinken we eerst een bakkie koffie. Dan gaan we op stap. Een kaartje kopen en dan het park in. Het eerste stuk is er heuvelachting, flink klimmen en weer naar beneden. Een mooi stukje. Na verloop van tijd wordt het terrein vlakker en lopen we door het rustgebied voor grofwild. We gaan er dan ook vanuit dat we nog wat zullen zien. Dan staan we voor de omheining van het Jeneverbesreservaat. Een wonderlijk stukje natuurschoon. Kronkelige paadjes met soms een nauwe doorgang. Het raster dat er om heen staat moet de struiken, die soms honderden jaren oud zijn, beschermen tegen het wild.
De Veluwe is op een dag als vandaag grauw en troosteloos. Zeker als we over het Oud-Reemsterzand lopen. Door de nattigheid laten we flinke sporen achter, in tegenstelling tot de fijne prenten van reeën. Ook bij het bosje van Staf zien we geen wild. In eens rolt er een bal langs . . . . ha Erik heeft de kloot meegenomen. Even wat afleiding, gelukkig is het nu redelijk droog. Op het pad is dat niet het geval, regelmatig moeten we om grote plassen heen. Dan breekt heel even de zon door. Vlak voor we het park uitlopen komen we langs een groot betonnen gebouw dat het rijksarchief blijkt te zijn. Het kolossale gebouw doet dienst als hulpdepot. De bouw hiervan begon in 1942 en werd later door de Duitser gevorderd.
Dan lopen we door de poort van het park. Bij de kassa drinken we ons kopje soep op even schuilen onder de luifel die over de breedte van het gebouwtje gemaakt is. We lopen verder door bos, schuilen is er niet er bij met de kale kruinen. Bij Groot Warnsborn zien we een helder beekje lopen met diverse watervalletjes. Ergens hier zijn we verkeerd gelopen en kwamen op een heel vreemd punt uit. Na wat oriënteren vinden we de juiste route en lopen terug naar de auto.
