In herfstkleuren getooid

Rheden - Loenen

Het is nog vroeg als we, na het gebruikelijke kopje koffie, de auto achterlaten en gaan lopen. Een luide gil klinkt door de stille morgen en even later zien we de witte pluim van de stoomtrein achter de bebouwing langs gaan. De zon kleurt de lucht nog even, in het dal ligt Rheden. We moeten nogal klimmen en lopen langs de steile hellingen van het droogdal. Een uitgestrekt heidegebied. Het is weer om de jassen uit te doen terwijl later op de dag nog een lange broek vervangen wordt door een korte.

We lopen door de Middachter Bossen die in een uitbundige herfsttooi staan. Ineens zien we een aantal wilde zwijnen het pad oversteken. Niet erg vlak bij maar duidelijk in beeld. Het wordt ons later ook wel duidelijk want op de grond zien we grote hoeveelheden tamme kastanjes liggen. We schillen er een paar en ze smaken heerlijk.

 

Bij Dieren komen we op het voormalige jachtgebied van de Oranjes. Zo lopen we een stuk over de Lange Juffer, een kaarsrechte weg die Willem III aan liet leggen zodat de jachtstoet zich snel kon verplaatsen. Even verder ligt de Carolinaberg, genoemd naar de dochter van Stadhouder Willem IV. Bovenop de berg komen 14 lanen uit op 1 punt. Een schitterend gezicht, oppassen dat je wel de goede laan uitkiest. "Onze" laan was gelukkig gemarkeerd het het rood/gele merkteken.

Het bos is hier anders van structuur dan tijdens het eerste deel. De grondsoort zorgt voor groter uitgegroeide bomen. Bij de Eerbeekse beek drinken we een kopje soep en bekijken het kraakheldere water van de beek. Niet dieper dan 20 a 30 cm. Rechts van de brug ligt een papierfabriek die dankbaar gebruik van het water maakt. We lopen een heel stuk langs de beek die diep onderons rustig voortkabbelt.

De bossen maken plaats voor heide. We kunnen weer ver van ons af kijken. We lopen over de Zilvense Heide, waar zich de ijkbasis ligt van het driehoeksnet (RD), naar de Loenermark. Als werkverschaffingsproject aangelegd in 1932. Door het bos lopen we de laatste kilometers naar de Schaapskooi. Op de parkeerplaats hebben we vanmorgen vroeg de tweede auto achtergelaten. Instappen en weer naar Rheden om de andere op te halen.

. . . waar komen die dan vandaan . . .

Arnhem - Rheden

Hoe zou het weer vandaag zijn? Die vraag heeft ons de laatste dagen wel bezig gehouden. Het viel beslist niet tegen. Slechts een paar kleine momenten viel er wat regen. We starten in Arnhem en lopen achter het Openluchtmuseum het bos in. Nog vroeg in het jaar af en toe zien we het eerste groen tevoorschijn komen. Bij knooppunt Waterberg passeren we de A50 en A12. We lopen verder en komen bij de fietsbrug om de A50 over te steken. Aan de andere kant komen bij het Nationaal Verstrooiterrein Delhuyzen. Een bijzonder glooiend natuurgebied met heidevelden en bossen. Een gebied dat gebruikt wordt om de as van overledenen uit te strooien. Links van de ingang ligt het grote monument voor het Onbekende Kind. Regelmatig komen we in het bos stuwwallen tegen. We komen bij Kasteel Rosendael. Graaf Reinout I van Gelre stichte dat in het begin van de 14e eeuw. Diverse bijgebouwen dateren uit latere tijd, het park is in 1836 aangelegd en voorzien van barokke elementen o.a. de schelpengalerij en de bedriegertjes. Als we het bos verlaten nemen we het Kerkpad en gaan het Rozendaalsche Veld op.


De wind waait flink over de open vlakte. We krijgen trek in wat hartigs en besluiten om in een kuil de soep aan te spreken. We zitten zo heerlijk uit de wind. Als we even later omhoog komen en het pad weer op gaan komen er net een paar wandelaars aan. We zie de verbaasde blikken op hun gezicht . . . waar komen die vandaan? Het heidegebied ligt bovenop een stuwwal die meer dan 100 meter hoog is. Bij de brandtoren klimmen we naar de eerste omloop. Hoewel niet extreem hoog heb je een mooi uitzicht over het gebied.


Het gebied hierna is sterk glooiend en uitermate fraai. We komen op de Posbank. Genoemd naar de voorzitter van de wielrijdersbond. Vanaf dit punt heb je prachtige vergezichten. Het is hier een drukte van belang bij de uitspanning die in 2002 gebouwd is ter vervanging van de afgebrande kiosk uit 1951. Binnen gaan we wat drinken en staan verbaasd te kijken naar de professionele racefietsen die men daar gestald heeft. Na de stop gaan we verder en dalen en stijgen verder, links van ons de schaapskudde. Voor de schaapkooi links en zo het laatste stuk langs o.a. het bezoekers centrum dat aan de rand van dit natuurgebied Veluwezoom gevestigd is, naar de auto die in Rheden staat te wachten.

. . . dan moet je naar de buienrader kijken

Otterlo - Arnhem

De buienrader is heilig! Volgens de heren kan ik mijn app op de telefoon beter meteen maar weggooien. Zo van acht tot drie geeft hij 90% kans op regen en daarna wordt het steeds iets beter. Nee, hoor die app . . . . We gaan vandaag van Otterlo naar Arnhem lopen. Nee hoor, als we er zijn dan is de regen zo over. Volgens de buienradar is de bui omstreeks half 10 over. We rijden onverstoord door en brengen de eerste auto naar het eindpunt, dan door naar Otterlo. Onder de klep van de auto drinken we eerst een bakkie koffie. Dan gaan we op stap. Een kaartje kopen en dan het park in. Het eerste stuk is er heuvelachting, flink klimmen en weer naar beneden. Een mooi stukje. Na verloop van tijd wordt het terrein vlakker en lopen we door het rustgebied voor grofwild. We gaan er dan ook vanuit dat we nog wat zullen zien. Dan staan we voor de omheining van het Jeneverbesreservaat. Een wonderlijk stukje natuurschoon. Kronkelige paadjes met soms een nauwe doorgang. Het raster dat er om heen staat moet de struiken, die soms honderden jaren oud zijn, beschermen tegen het wild.


De Veluwe is op een dag als vandaag grauw en troosteloos. Zeker als we over het Oud-Reemsterzand lopen. Door de nattigheid laten we flinke sporen achter, in tegenstelling tot de fijne prenten van reeën. Ook bij het bosje van Staf zien we geen wild. In eens rolt er een bal langs . . . . ha Erik heeft de kloot meegenomen. Even wat afleiding, gelukkig is het nu redelijk droog. Op het pad is dat niet het geval, regelmatig moeten we om grote plassen heen. Dan breekt heel even de zon door. Vlak voor we het park uitlopen komen we langs een groot betonnen gebouw dat het rijksarchief blijkt te zijn. Het kolossale gebouw doet dienst als hulpdepot. De bouw hiervan begon in 1942 en werd later door de Duitser gevorderd.


Dan lopen we door de poort van het park. Bij de kassa drinken we ons kopje soep op even schuilen onder de luifel die over de breedte van het gebouwtje gemaakt is. We lopen verder door bos, schuilen is er niet er bij met de kale kruinen. Bij Groot Warnsborn zien we een helder beekje lopen met diverse watervalletjes. Ergens hier zijn we verkeerd gelopen en kwamen op een heel vreemd punt uit. Na wat oriënteren vinden we de juiste route en lopen terug naar de auto.

EveryTrail - Find hiking trails in California and beyond