zondag 23 juni 2013

Sssst jongens, daar heb je ze . . . .

Hoenderloo - Nieuw Millingen
Wat een verschil met gisteren! Vrijwel geen regen gehad. Vanmorgenvroeg om 6 uur uit Dalfsen weggereden en na een goed uurtje de eerste auto achtergelaten op de parkeerplaats bij het Caitwicker zand. Een zandvlakte tussen Kootwijk en de N302.  Daarna doorgereden naar het startpunt in Hoenderloo. Als we de koffie op hebben vertrekken we en lopen het avontuur tegemoet. Na een kwartiertje worden we tegengehouden door Henk. Sssst jongens, daar heb je ze. We bukken en zien een eind verderop op het pad edelherten staan. De hindes kijken onze kant nog een keer om en gaan er dan vandoor. Jammer, we lopen weer verder tot we een kwartier later nog een hert zien. Inmiddels komt het zonnetje er bij en schijnt lekker tussen de bomen door.


Vanaf de Ossenweg slaan we een zijpad in. Dan zien we een wit papier op de grond liggen, hmmm wat mag dat zijn? Rommel kom je toch niet echt tegen. Het blijkt een kaartje te zijn dat onderaan een ballon de reis van Werkendam naar hier gemaakt heeft. Hemels breed ruim 80, 90 kilometer. We gaan het in ieder geval terug sturen. In de foto's die met een digitale camera gemaakt zijn staat een flinke waslijst aan diverse gegevens b.v. het cameratype, welke soort lens, de belichtingstijd, diafragma enz. Zodra de camera voorzien is van een GPS module worden ook die gegevens meegenomen. Zo kun je dus exact nagaan op welke plek de foto gemaakt is.


We lopen door het bos bij de braamberg, een rustgebied voor het wild. Sinds een jaar of drie zijn daar enkele wandelpaden opengesteld voor publiek. En die rust ervaar je wel degelijk. Na het bos met zijn smalle paadjes komen we bij de Hoog Buurlose heide. Sinds de jaren 60 van de vorige eeuw begraast door een kudde van ruim 200 schapen. Vandaag zijn ze niet te zien, het is voor die dieren ook zaterdag. Vanaf een bankje proberen we te ontdekken wat de gebouwen aan de horizon zijn. Er wordt zelfs Apeldoorn genoemd maar we komen er niet echt uit. Na de heide komen we weer in het bos. Daar komen we een leemkuil tegen, ontstaan door het afgraven van leem uit de bodem. Na de afgraving blijft de kuil achter en vult zich met water omdat de bodem nauwelijks water doorlaat.


Even later zien we de schapen in een weide grazen en naderen we Hoog Buurlo. Een gehucht dat een weldadige rust uitstraalt. In de middeleeuwen vestigden zich daar monniken die de wildernis ontgonnen en eikenhakhout bossen aanlegden. Nog steeds is het gehucht omringt door fraaie bossen. Let ook op de lanen van dubbele en driedubbele rijen beuken. We laten de sfeer op ons inwerken en genieten van een kop koffie.


We gaan weer verder en passeren op een het bordje Radio Kootwijk er wordt verbaast op gereageerd, "is dat dan een plaats?". Vanaf 1918 werd er rondom het zendstation een dorp gebouwd dat sinds 1964 een geasfalteerde verbinding met de buitenwereld kreeg. Lees meer over het dorp en zijn bewoners op de site van Radio Kootwijk. Het zendstation staat prominent is deze "verlaten" omgeving.


We steken het Kootwijkerzand over en komen na het bos bij het Kootwijk aan. Inmiddels begint het wat voorzichtig te spetteren. We besluiten om even onder de grote boom bij de kerk te schuilen. We raadplegen voor de zoveelste keer de buien-app op de telefoon. Het blijft voorlopig heel zachtjes regen. We lopen maar weer door want met dit weer voelen het ook wel lekker aan. Vanuit Kootwijk gaat het verder door bos, onder de A1 door en zo naar de recreatieplaats bij het Caitwickerzand.