Elspeet - Aardhuisweg
De beloftes zijn: een mooie zonnige dag. Toch is het frisjes en zit de lucht dicht als we Elspeet uit lopen. Het blijft grijs. Na het dorp lopen we langs de weiden en heide. Aan de horizon liggen de huisjes van de Kleine Kolonie. Dan steken we het Elspeeterveld over. Het is een
afwisselende route. We zijn niet de eerste die hier voorbij gekomen zijn. De krant is al bezorgd. Opvallend aan deze streek is dat ieder een bovengrondse gastank heeft. Al gauw komen we in het bos uit. Het is heerlijk in het bos, overal jong groen.
We komen weer bij een heideveld, het Houtdorperveld. Het is eigendom van de gemeente Ermelo en werd tot 1995 verhuurd als militair oefenterrein. Via de Paleisweg lopen we Garderen binnen. Als we bij de grote ronde stenen molen komen zien we dat de grote deuren open staan. We gaan een kijkje nemen. De smalle trap op naar boven, een over de stelling, die 3 meter 90 boven de straat ligt, en nemen zo de omgeving in ons op. We nemen de trap naar de volgende verdieping. Dit is de maalzolder. De molen is als zodanig ook nog in gebruik. We lezen in het logboek van de molenaar dat hij afgelopen donderdag gerst gemalen en afgeleverd heeft. We dalen de smalle trapjes af en gaan verder met de tocht. De zon breekt nu helemaal door. Terwijl we verder gaan zien we de molenaar de kap kruien. Langzaam komt die steeds meer in de wind te staan.
We lopen over het fietspad wat een ware snelweg blijkt te zijn. We moeten oppassen en steeds aan de kant voor grote groepen wielrenners. Op de Goudberg, die bij het landgoed 't Sol hoort drinken we een kop koffie. Vanaf de stenen berg hebben we een mooi uitzicht over de Garderense Enk en zien we in de verte dat de wieken van de molen draaien. Bij de zandwinning (1982) langs naar het Garderense veld dat nog steeds als militair terrein in gebruik is. Brede zandpaden en diepe sporen. Het enige activiteit die wij bespeuren is de aanwezigheid van het rode leger bosmieren. Verder een algehele stilte. Bij het Uddeler meer komen we op een windstille vlakte - de Uddelerschans - waar we even de benen strekken en heerlijk van het zonnetje genieten. Een klein meer op een bijzondere plek. Zo midden op de Veluwe en 24 meter boven het zeeniveau! Klik op de link om er meer over te lezen. De resten van de hunneschans zijn zo rond 900 na Christus opgeworpen. Als we weg willen gaan treffen we twee andere wandelaar. We knopen even een gesprek aan en het blijkt dat het de route controleurs zijn. Leuk om in de elf jaar die we nu gelopen hebben daadwerkelijk te ervaren dat we als wandelaars niet aan ons lot overgelaten worden.
We lopen nu in één vrijwel rechte streep naar de parkeerplaats waar de auto staat. Over het Uddelsche Buurtveld en de Bieze. We houden de zandweg aan. Beide zijden van de weg worden gemarkeerd door rijen paaltjes. En duidelijke borden om daar niet te lopen. Het veld wordt door de explosieven opruimingsdienst schoongemaakt. Toch weer een veilig gevoel.
