Een saaie grijze dag . . .

We hebben het Zuiderzeepad afgerond en willen toch het laatst stuk van het Veluwe Zwerfpad weer oppakken. Vandaag starten we in Vaassen en lopen door tot even voor Elspeet. Daar hebben we vanmorgen weer een auto achter gelaten. Als we in Vaassen op de parkeerplaats staan we als één van de zeer weinigen op de grote parkeerplaats voor de Cannenburg. Na een kop koffie gaan we van start en lopen door het Kersenpaadje met aan weerszijden de scheefgegroeide Lindebomen naar de watermolen. De molen (Cannenburgh's molen) werd in 1386 gebouwd. Destijds een molen waar de boeren uit de omgeving verplicht hun graan lieten malen, een z.g. dwangmolen. De molen brandde in de strenge winter van 1940. Blussen bleek onmogelijk omdat het bluswater in ijs veranderde. De molen is als turbinemolen herbouwd en heeft als zodanig tot 1978 gewerkt. Daarna is de maalderij in de molen geëlektrificeerd. We lopen nog een tijdje langs de Cannenburg en komen in het buitengebied van Vaassen. Even later lopen we het bos in richting de Galgenberg en komen even later in Gortel. Het esdorpje bestaat uit ca. 25 boerderijtjes, boshuizen, een schooltje en een kerk. In het dorpje, dat de status van een beschermd dorpsgezicht heeft gekregen, wonen ongeveer 70 inwoners. Het schooltje werd in 1889 door de bevolking gesticht. Samen met Niersen zijn het een soort museumdorpjes.

Na het Greveld waar we weer van ons kunnen kijken komen we bij het Verscholen Dorp. Een speciaal ingericht onderduikerskamp dat in de verlaten bossen bij Vierhouten ligt. Opa Bakker en tante Cor speelden daar een grote rol. Alles gaat goed tot het kamp op 29 oktober 1944 opgemerkt wordt door twee Duitse soldaten. We lopen om het Hendrik Mouwenveld, een heideveld met aan de rand dennenbossen en eikenhakhoutbossen, door naar Vierhouten. In het speeltuintje in het centrum is een mooie gelegenheid om de traditionele kop snert te eten. We laten het met dit druilerige weer goed smaken.

Na Vierhouten ligt een groot deel van de Elspeetse Heide voor ons. In het gebied zijn nog diverse grafheuvel herkenbaar. Aan het rand van dit heidegebied heeft men een prehistorische grafheuvel nagemaakt. Het geeft een goed beeld hoe archeologen een grafheuvel aantreffen. Diverse aardlagen, graf, urnen en paalsporen zijn zo zichtbaar gemaakt. Deze grafheuvel is meerdere malen gebruikt. Het graf is ruim 2000 jaar voor Christus gedolven. De dode, waarvan nog een silhouet op de bodem te zien is kreeg voedsel mee in een Veluwse Klokbeker. In de Bronstijd, 1000 jaar later, is de heuvel vergroot en met een rij palen omgeven. We lopen verder tot vlak voor Elspeet. Voor vandaag het einde voor de volgende keer het startpunt.